List miłosny/ Love letter

Trudno opisać zmianę, jaką wniosłeś w me życie.

Jeśli teraz żyję, przedtem byłam jak martwa,

Choć jak kamień nic sobie z tego nie robiłam

Trwając w miejscu zgodnie ze zwyczajem.

Nie przesunąłeś mnie o cal, wcale nie —

Ani nie zostawiłeś mnie, bym ku niebu wzniosła znów

Małe ślepe oko, oczywiście bez nadziei,

Że ujrzę tam błękit lub gwiazdy.

To nie było tak. Powiedzmy, spałam. Jakiś wąż

Skrył się wśród czarnych skał niczym czarny głaz

W białej szczelinie zimy — —

Podobnie jak mych bliźnich nie cieszył mnie

Widok miliona doskonale wyrzeźbionych

Twarzyczek spadających wciąż, by stopić

Moje lico z bazaltu. One rozpłynęły się w łzach

Jak aniołowie opłakujący tępotę ludzkiej natury,

Lecz to nie przekonało mnie, a łzy zamarzły.

Każda martwa głowa wdziała przyłbicę z lodu.

A ja spałam jak zgięty palec.

Wpierw zobaczyłam przejrzyste powietrze

I krople zamknięte unoszące się w rosie

Przezroczyste jak duchy. Stos obojętnych

Kamieni leżał dokoła mnie.

Nie wiedziałam co z nimi począć.

Lśniłam łuskami miki i odwijałam się,

By niczym jakaś ciecz wypłynąć

Spomiędzy ptasich nóg i roślinnych łodyg.

Nie dałam się oszukać. Poznałam cię od razu.

Drzewo i kamień błyszczały bez cienia.

Moje długie palce stały się przejrzyste jak szkło,

Zaczęłam pączkować jak marcowa gałąź

Ręką i nogą, ręką i nogą.

Od kamienia ku chmurze, tak właśnie wstępowałam.

Teraz przypominam jakiegoś boga,

Gdy tak wzlatuję w powietrze w mym duchowym przebraniu

Czysta jak szyba z lodu. To prawdziwy dar.

Sylvia Plath

Not easy to state the change you made.
If I'm alive now, then I was dead,
Though, like a stone, unbothered by it,
Staying put according to habit.
You didn't just toe me an inch, no--
Nor leave me to set my small bald eye
Skyward again, without hope, of course,
Of apprehending blueness, or stars.

That wasn't it. I slept, say: a snake
Masked among black rocks as a black rock
In the white hiatus of winter--
Like my neighbors, taking no pleasure
In the million perfectly-chiseled
Cheeks alighting each moment to melt
My cheek of basalt. They turned to tears,
Angels weeping over dull natures,
But didn't convince me. Those tears froze.
Each dead head had a visor of ice.

And I slept on like a bent finger.
The first thing I saw was sheer air
And the locked drops rising in a dew
Limpid as spirits. Many stones lay
Dense and expressionless round about.
I didn't know what to make of it.
I shone, mica-scaled, and unfolded
To pour myself out like a fluid
Among bird feet and the stems of plants.
I wasn't fooled. I knew you at once.

Tree and stone glittered, without shadows.
My finger-length grew lucent as glass.
I started to bud like a March twig:
An arm and a leg, an arm, a leg.
From stone to cloud, so I ascended.
Now I resemble a sort of god
Floating through the air in my soul-shift
Pure as a pane of ice. It's a gift.

Sylvia Plath